T-70/80 – czołg lekki produkcji ZSRR z okresu II wojny światowej

Historia

Na uzbrojenie Armii Czerwonej wszedł w styczniu 1942. Jego konstrukcja stanowiła rozwinięcie wcześniejszego typu T-60. Był napędzany dwoma silnikami GAZ-202, miał grubszy pancerz i armatę kalibru 45 mm. We wrześniu 1942 rozpoczęto produkcję zmodyfikowanej wersji czołgu T-70M. Zmiany dotyczyły rozmieszczenia silników i układu przeniesienia napędu. Zmianie uległ też kształt wieży, zmodyfikowano zawieszenie i zastosowano nowocześniejsze gąsienice. W czasie wojny wyprodukowano 8226 czołgów T-70/T-70M.

Służba

Czołgi te w jednostkach pancernych Armii Czerwonej przejęły zadania czołgów T-60. Służyły do rozpoznania, ochrony sztabów i kolumn z zaopatrzeniem. Podobnie jak poprzednik, okazał się niezbyt odpowiednie do wykonywania zadań bojowych. Pancerz i uzbrojenie, mimo iż silniejsze, okazało się niewystarczające. Także dowódca nie był w stanie w pełni wywiązywać się ze stawianych przed nim zadań. Trudno mu było jednocześnie dowodzić czołgiem, utrzymywać łączność i strzelać z działa, a niejednokrotnie również dowodzić pododdziałem czołgów. Z tego powodu, pod koniec wojny, zadania czołgów lekkich zaczęły przejmować czołgi średnie.

Od 1943 na podwoziu czołgu T-70, produkowano działo samobieżne SU-76. Podwozie to służyło też do budowy innych dział samobieżnych, z których większość nie wyszła jednak poza stadium prototypu. Były to działa: ZSU-37, SU-15, SU-16, SU-74, SU-72, SU-85A, SU-85B, SU-90. W 1943 wyprodukowano serię 75 wozów z większą dwuosobową wieżą i mocniejszymi silnikami pod oznaczeniem T-80.

Czołgi T-70 znajdowały się w uzbrojeniu Wojska Polskiego. Były na uzbrojeniu 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte, gdzie tworzyły czwarte kompanie 1 i 2 pułku czołgów. Były wykorzystywane w czasie bitwy pod Studziankami. T-70 zostały wycofane ze składu brygady we wrześniu 1944 r., kiedy brygada przechodziła reorganizację. Czołgi przekazano m.in. do 3 szkolnego pułku czołgów – 10 pojazdów i do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej – 3 czołgi. 1 pojazd trafił do27 pułku artylerii samobieżnej. Czołgi były również na uzbrojeniu 1 batalionu rozpoznawczego 1 Armii WP. W składzie batalionu brały udział w walkach o Wał Pomorski. W latach 1943-45 LWP otrzymało 53 czołgi. Po wojnie zostało 41 pojazdów. Po zakończeniu wojny, czołgi zostały użyte bojowo w walkach z operującymi na terenie południowo-wschodniej Polski oddziałami UPA. Krótko potem wycofano je z uzbrojenia. W Polsce zachował się 1 egzemplarz, który początkowo stał jako czołg - pomnik w Baligrodzie, a obecnie jest eksponatem w Muzeum Broni Pancernej Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu.

[za pl.wikipedia.org]

T-70 W grze:

Lekki czołg II tieru, posiada 210 HP i załogę: dowódca (celowniczy, radiooperator, ładowniczy) i kierowca-mechanik. Silnik o mocy 140 k.m. daje prędkość 45 km/h., ulepszony silnik M-80 daje 170 k.m. Pancerz kadłuba 35/15/25, wieży 35/35/35 z zasięgiem widzenia 300 m, ulepszona wieża model T-70M 35/35/35 z zasięgiem 310 m. Standardowe radio 9R o zasięgu sygnału 325 m i znane ulepszone A220 o zasięgu 525 m.

Podstawowe uzbrojenie o działo 45 mm 20K o zapasie amunicji 90 szt., daje obrażenia 35-59HP z penetracją 38-64 mm i szybkostrzelność 25.0 pocisków/min.

Uzbrojenie możliwe do zastosowania:

II         45 mm 20K     47/47/62          51/88/23          25.0

III       37 mm ZiS-19 40/40/50          58/92/19          25.0

IV       45 mm VT-42 55/55/65          75/110/23        24.0

Czołg lekki więc szału nie ma. Ale powinien być wytrzymalszy niż poprzednik.